Miłosz Waligórski w mieszkaniu Wisławy Szymborskiej

W styczniu 2025 roku rezydentem mieszkania Wisławy Szymborskiej był Miłosz Waligórski, laureat IV Edycji Konkursu Rezydencji literackich Fundacji Wisławy Szymborskiej, ERGO Hestia i Fundacji Artystyczna Podróż Hestii. Podczas miesięcznej rezydencji w mieszkaniu noblistki Miłosz Waligórski pracował nad przygotowaniem tomu bałkańskiego z serii Opowieści niesamowite (Państwowy Instytut Wydawniczy).

Miłosz Waligórski o Opowieściach niesamowitych

„W roku 2024 – do końca stycznia 2025 – mam dokonać autorskiego wyboru utworów, napisać wstęp oraz opracować noty biograficzne, później, w 2025 będę przekładał utwory z języka serbsko-chorwackiego. Podczas pobytu w mieszkaniu Wisławy Szymborskiej chciałbym skupić się na pisaniu wstępu do tego obszernego tomu, który według wstępnych obliczeń będzie miał około 500 stron.  

Opracowując ramowy plan pracy nad bałkańską odsłoną Opowieści niesamowitych, skupiłem się na autorach z obszaru byłej Jugosławii, głównie serbskich i chorwackich. Po przeprowadzeniu kwerendy, nasuwają się pewne wnioski. W skrótowym przekroju diachronicznym można ująć je tak: mniej więcej w połowie XIX wieku na tych terenach zaczęła powstawać proza, która, wychodząc z baśni i lokalnego folkloru, nabierała cech fantastyki, literatury grozy, science fiction itp. Aurę niesamowitości wniósł do literatury języków południowych Słowian także ekspresjonizm. Nastroje pacyfistyczne czasu po pierwszej wojnie światowej sprzyjały powstawaniu utopii, eutopii i dystopii. Osobnymi rozdziałami, ujętymi w konspekcie, są fantastyka okresu socjalizmu i późniejsza, postmodernistyczna”.  

Miłosz Waligórski – bio

Miłosz Waligórski (ur. w 1981 r. w Bydgoszczy) – slawista i hungarysta. Mieszka i pracuje w Nowym Sadzie. Laureat Nagrody im. Adama Włodka (2015), Bydgoskiej Nagrody Literackiej „Strzała Łuczniczki” (2018) i Nagrody „Literatury na Świecie” (2023). Tłumaczy z węgierskiego, słowackiego, serbsko-chorwackiego i łotewskiego. Przełożył Poświęcenie hetmana, Dzwony Einsteina, Życie w cztery tygodnie i Szajkę Lajosa Grendela (2014, 2016, 2018, 2020), Doniesienia z krainy ciemności Dževada Karahasana (2014), Entropię Maroša Krajňaka (2015), Drugi pocałunek Gity Danon i Nadprzyrodzony wyraz jego rąk Miljenka Jergovicia (2016, 2022), Jarmarcznego kuglarza Jeleny Lengold (2016), Programy w labiryncie Istvána Keménya (2017), Gęsią skórę i Śnieg robił wszystko, żeby nie spaść Darka Cvijeticia (2019, 2023), Słonia na Zemplinie Andreja Bána (2019), Sabo się zatrzymał Ota Horvata (2019), Wtedy w Loszoncu i Wyspę Ø Petera Balki (2019, 2022), Jak to powiedzieć (2019) Dejana Aleksicia, Śmieci z kosmosu Any Ristović (2020), Zegary w pokoju matki Tanji Stupar-Trifunović (2021), Statua wolności Mai Urban (2022), Przez sekundę w sferze wiersza Mārisa Salējsa (2023), także – razem z Izą Zając – prozę Víťa Staviarskiego Kiwader i inne opowieści (2011) oraz powieść Danieli Kapitáňovej Samka Tale księga o cmentarzu (2015). Autor przekładów z nowej liryki serbskiej zawartych w antologii Serce i krew (2015). Współtłumacz Opium Gézy Csátha (2016) i Sarajewskiego Marlboro Miljenka Jergovicia (2020). Wydał sześć tomów wierszy: 36 sposobów na pustkę (2012), 32 ślady ku (2015), Długopis (2017), Sztuka przekładu (2018), Ziele i zoo (2019, razem z Anną Waligórską), Wiele mieszkań (2021) oraz zbiory opowiadań: Kto to widział (2016), Małe prozy (2016, razem z Anną Waligórską) i Pięć i pół kobiety (2022).

Zdjęcia autorstwa Kuby Ociepy.